Joke van Stiphout: ‘Die borst is niet mijn leven’

Toen bij Joke van Stiphout een voorstadium van borstkanker werd ontdekt, volgde al snel een operatie en een serie bestralingen. Maar ook al verloor ze jaren geleden haar moeder aan borstkanker, écht bang voor een slechte afloop was de broodnuchtere Boxtelse nooit. “Als ik terugkijk, was het een fluitje van een cent.”

De 58-jarige Van Stiphout is geen klager. En snel bang is ze ook niet. Natuurlijk was het schrikken toen ze in 2012 meedeed aan het bevolkingsonderzoek naar borstkanker en daar te horen kreeg: ‘We zien iets, maar we weten niet wat.’ Geen fijne boodschap natuurlijk. “Maar ja, ik had nooit pijn of een knobbeltje gevoeld”, vertelt Van Stiphout. “Dus groot kan het niet zijn, dacht ik bij mezelf.” De huisarts verwees haar door naar het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven. Geografisch misschien niet de meest logische keuze vanuit Boxtel. Van Stiphout: “Maar de huisarts zei dat er een goed borstkankercentrum zit en dat ik daar in goede handen zou zijn. En ik heb vroeger in Best gewoond, toen ging ik ook al naar het Catharina. Dus dat voelde goed.”

Borstkanker
Helaas voor Van Stiphout werd het vermoeden van de foto die tijdens het bevolkingsonderzoek werd gemaakt, bevestigd in het ziekenhuis. Er was iets niet pluis in één van haar borsten. Het woord kanker viel nog niet, maar spookte nu toch wel serieus door Van Stiphouts’ hoofd. “Mijn moeder is overleden aan borstkanker, dus ik dacht: nu zal ik het ook wel hebben. Meteen schoot er door mijn hoofd dat mijn borst er misschien af moest. Ik merkte aan mezelf dat ik dat niet eens erg zou vinden. Die borst is niet mijn leven, maar een klein deel van mijn lichaam. Leuk is een amputatie natuurlijk niet, maar ik zou best zonder kunnen.”

_{Van Stiphout: “Het was een erg geruststellende gedachte dat ik onder behandeling van heel goede, fijne en ervaren dokters was.”}

Maar gelukkig bleken die gedachten voorbarig. Van Stiphout had geen kanker en de borst kon gewoon blijven zitten. Wel zat er een ernstig voorstadium van borstkanker, wat betekent dat er nog geen sprake is van kanker, maar dat de cellen al wel veranderd zijn. Het risico dat zo’n voorstadium op den duur uitgroeit tot kanker is relatief hoog en soms zitten de veranderde cellen ook nog verspreid door de borst. Daarom is de behandeling bij een voorstadium gelijk aan de behandeling bij een vroeg stadium van borstkanker: een operatie en een serie bestralingen. Dus ook Van Stiphout moest onder het mes met daarna een hele reeks bestralingen. Van Stiphout: “Vervelend natuurlijk, maar ik vond het eigenlijk wel een soort van goed nieuws. Geen ‘echte’ kanker en mijn borst kon blijven zitten, dat viel me dus wel mee.”

De gesprekken, operatie en bestralingen; Van Stiphout onderging alles op de haar zo typerende nuchterheid. “Het was een erg geruststellende gedachte dat ik onder behandeling van heel goede, fijne en ervaren dokters was. Ik hoorde laatst dat het Catharina als eerste in Nederland het Europees borstkankercertificaat heeft gekregen. Terecht, voor zover ik kan beoordelen. Nee, ik heb echt geen enkele negatieve ervaring. De zorg was goed, de gesprekken waren prettig en tijdens alle onderzoeken werd er echt rekening met me gehouden. Als ik terugkijk was het hele traject een fluitje van een cent. En misschien ben ik wel een erg makkelijke patiënt, dat kan ook. Maar ik heb er fysiek en mentaal in ieder geval helemaal niets aan overgehouden. Ik moet nog regelmatig naar het ziekenhuis voor controles, maar die bezoeken ga ik altijd met vertrouwen tegemoet.“

Borstkankerbus
Als er een belangrijke les uit het verhaal van Joke van Stiphout kan worden getrokken, is het wel dat het tweejaarlijkse bevolkingsonderzoek in de ‘borstkankerbus’ – een mobiel  onderzoekscentrum waar vrouwen van tussen de 50 en 75  zich elke twee jaar kunnen laten controleren op afwijkingen in de borsten – levens kan redden. “Voor mij was het vanzelfsprekend dat ik me liet controleren. Gelukkig maar, want nu waren ze er op tijd bij. Maar er zullen ook vrouwen zijn die niet gaan. Tja, iedereen mag dat natuurlijk zelf weten, maar volgens mij steken diegenen die niet gaan hun kop een beetje in het zand. Als je niks weet is er ook niets aan de hand hè? Maar ik raad iedereen aan om toch die controle te doen. Nee, het is helemaal niet fijn om je borst in dat apparaat te laten ‘pletten’. Heel onprettig zelfs. Maar ach, dat ben je daarna meteen vergeten. Ik heb twee kinderen op de wereld gezet. En vergeleken met een bevalling stelt dit echt weinig voor, haha.”